SBO Blog Het blog van Studiecentrum voor Bedrijf en Overheid
Er zijn nog altijd extra opvangplekken nodig voor asielzoekers. De locaties van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) raken vol en het aantal vergunninghouders dat wacht op een woning wordt steeds groter. Provincies en gemeenten spannen zich in om meer opvangplekken te vinden, maar die inspanningen ‘renderen vooralsnog niet voldoende’. Dat schrijven staatssecretaris Broekers-Knol (Asiel en Migratie) en minister Kajsa Ollongren (Binnenlandse Zaken) dinsdag namens de Landelijke Regietafel Migratie en Integratie aan de Commissarissen van de Koning en de burgemeesters.
Om te zorgen dat er toch voldoende opvangplekken zijn, gaat het COA op korte termijn tijdelijk extra inzetten op het gebruik van meer commercieel vastgoed zoals hotels en vakantieparken. Ook wordt het programma van eisen op opvanglocaties tegen het licht gehouden. Op die manier kunnen bijvoorbeeld extra plekken op een locatie komen tijdens een verbouwing. Samen met het ministerie van Justitie en Veiligheid wordt de logeerregeling benut om meer vergunninghouders te laten logeren en zo een goede start te laten maken met hun integratie en participatie. Daarnaast worden scenario’s uitgewerkt voor als deze inzet op korte termijn onvoldoende blijkt. Daarbij is crisisnoodopvang, in samenwerking met de veiligheidsregio’s, het uiterste redmiddel, mits dit uiteraard met inachtneming van de RIVM-maatregelen kan worden georganiseerd.
Uitstroom naar gemeenten
Ook komt er extra inzet om sneller vergunninghouders uit te laten stromen naar gemeenten. Dit zijn mensen die bijvoorbeeld zijn gevlucht voor oorlog of vervolging en in Nederland een veilig verblijf krijgen. De verwachting is dat komend half jaar (januari tot en met juni 2021) 13.500 van deze vergunninghouders in een gemeente gehuisvest moeten worden. Hetzelfde aantal wordt verwacht voor het aansluitende halfjaar. De toename van de zogeheten taakstelling wordt mede veroorzaakt doordat de Immigratie- en Naturalisatiedienst een achterstand van ruim 15.000 asielzaken wegwerkt. De afgelopen jaren schommelde de halfjaarlijkse taakstelling tussen 5.500 (in de tweede helft 2019) en 23.000 (ten tijde van de hoge asielinstroom).
Ondersteuningspakket gemeenten
Deze aantallen stellen gemeenten voor een enorme opgave, mede ook door het tekort aan woningen. Daarom is een ondersteuningspakket samengesteld dat ziet op opvang, huisvesting, inburgering en integratie. Dit pakket wordt de komende tijd door de betrokken ministeries, de VNG en het IPO verder uitgewerkt en zal worden vastgelegd in een Integrale Uitvoeringsagenda. Op die manier kunnen al deze zaken integraal door de betrokken partijen worden benaderd en opgepakt.
In elk geval wordt de komende tijd samen met medeoverheden gewerkt aan tussenvoorzieningen of doorstroomwoningen om mensen tijdelijk op te vangen. Lokaal kunnen gemeenten, woningcorporaties en huurdersorganisaties prestatieafspraken maken over het uitbreiden van de woningvoorraad, bijvoorbeeld voor het huisvesten van specifieke doelgroepen zoals alleenstaanden en grotere gezinnen. Het ministerie van BZK zet zich in om de samenwerking via prestatieafspraken te stimuleren.
Daarnaast wordt bekeken of een financiële impuls kan worden gegeven aan gemeenten die snel vergunninghouders huisvesten. Het geld dat normaal door het ministerie van Justitie en Veiligheid uitgegeven wordt aan het COA vanwege langdurig verblijf, zou dan naar de gemeente kunnen. Gemeenten hoeven voor huisvesting niet alleen te kijken naar sociale huurwoningen, maar kunnen vergunninghouders ook onderbrengen in verbouwde kantoorpanden, flexwonen of kamerverhuur
Meer weten?
Tijdens de opleiding procesregisseur personen met verward gedrag leer je hoe je de opvang en hulpverlening voor personen met verward gedrag organiseert in jouw gemeente.
Op de opleiding coördinator nazorg ex-gedetineerden leer je hoe je komt tot een sluitende aanpak van ex-gedetineerden in jouw gemeente.
Tijdens de opleiding Wijk- en gebiedsmanager wordt aan de hand van zowel theorie als praktijkvoorbeelden uiteengezet hoe een strategie die zich richt op gedragsverandering richting verduurzaming niet los gezien kan worden van een participatiestrategie gericht op de wijk.
