VUMC en de stand van de rampenbestrijding

Wie de casus van het VUMC en de ondergelopen kelders een beetje volgt, ziet weer eens wat strakke koppelingen voor gevolgen hebben en hoe lastig het is te ‘ontkoppelen’.

Risico-regel-reflex

Problemen met het water (gesprongen leidingen) leiden tot wateroverlast. Tot zover vanzelfsprekend. Vervelend wordt het natuurlijk als dat water dan de gebouwen van een academisch ziekenhuis instroomt waar – dat is natuurlijk ook overal het geval – de stroom-, water- en elektriciteitsvoorziening van het gebouw in kelders is georganiseerd. Dat ergens hoger in het gebouw te plaatsen zal vast beduidend duurder zijn en ook allerlei nadelen met zich meebrengen. De kritische toon van de NOS-verslaggever (de NOS heeft sowieso iedere overwogen en rustige benadering van zaken verlaten, zo valt me steeds meer op) was dan ook weer over de top. Belangrijker natuurlijk was dat de evacuatie van honderden patiënten goed verliep en…, dat hoort ook bij dergelijke gebeurtenissen, dat dat allemaal veel langer duurt dan als we dat in een oefening een keertje doen. Nu is men daar gewoon bijna een dag mee bezig geweest. Het lijkt dat de liftcapaciteit daarbij een rol speelde. De bekende risico-regel-reflex zal wel een roep om meer noodliften worden. Dit doet zich immers toch dagelijks voor… De werkelijkheid is altijd anders dan de oefenscenario’s, waar zo’n evacuatie in een paar uur is gepiept. Evacueren kost gewoon veel tijd! Zeker als daarbij – zoals het leek – de zo noodzakelijke geneeskundige begeleiding en overdracht gelijk goed geregeld worden.

Geen paniek

Mooi was de reactie van een oudere vrouw op de standaard en zo onzinnige vraag van een NOS-reporter of er soms sprake was van paniek in het ziekenhuis: “Welnee joh, natuurlijk niet..”. Die mevrouw had het dus veel beter begrepen dan de NOS!

Belangrijke lessen

De Inspectie is weer in de weer om de nieuwe stand van de rampenbestrijding op te stellen. Hopelijk nemen ze daarbij goed kennis van recente incidenten als de wateroverlast bij het VUMC en de vallende hijskranen in Alphen aan den Rijn. Ongetwijfeld zullen beide casus – als er met een vergrootglas naar wordt gekeken – wel weer de nodige lessen opleveren, maar de enige écht belangrijke les is waarschijnlijk dat wij steeds beter in staat zijn op allerhande verstoringen (dat waren beide situaties) goed te reageren. Daarnaast blijkt weer dat de verantwoordelijken – in dit geval het ziekenhuis – gewoon primair hun eigen probleem kunnen oplossen. Dokters moeten dagelijks improviseren; dat deden ze nu ook.

Conclusie

De conclusie is opnieuw: we doen het heus niet zo slecht in ons land. Oké, het zijn vrijwel allemaal kleine gebeurtenissen, mini-crises, maar toch…

Meer weten?
Op de cursus Crisisbeheersing en rampenbestrijding leert u hoe u zich voorbereidt op een mogelijke (mini) crisis in uw gemeente?