Voorbeeld uit Vlaanderen: toetsenbeleid in pedagogisch perspectief

Roger Standaert
Professor Emeritus Katholieke Universiteit Leuven

Sturing over wat je in het onderwijs leert, kan gebeuren vanuit twee ruw geschetste perspectieven. Je kan het onderwijs bekijken als een geleidelijke selectie, waarbij je een beroep doet op centrale toetsen, die voor iedere leerling dezelfde zijn. De nadruk ligt dan op het halen van punten, het voldoen aan de eisen van de centrale toetsen en een beperkte invulling van opbrengstgericht werken. Je kan het onderwijs echter ook aansturen vanuit een geleidelijke oriëntering naar de best mogelijke studie voor een leerling. Dan verleg je het accent naar het oordeel van de professionals, die geleidelijk – in interactie met collega’s, ouders en de leerling zelf – een geschikte studieroute uitstippelen. Toetsen leveren daarin een bijdrage om de professionals te ondersteunen bij hun oordeelsvorming. Naast die toetsen is er ook aandacht voor niet-direct meetbare aspecten van opvoeding. Een keuze voor dit tweede perspectief heeft gevolgen op het toetsenbeleid. Dit tweede perspectief wordt geïllustreerd aan de hand van de casus Vlaanderen.

Beluister de podcast:

Over sbo

Het Studiecentrum voor Bedrijf en Overheid (SBO) organiseert jaarlijks zo’n 200 opleidingen en congressen over o.a. onderwijs, veiligheid, milieu & RO, zorg, bouw & infra en overheid.

Bekijk ook

Kwaliteit van basisvaardigheden in het onderwijs blijft aandachtspunt, ondanks bezuinigingen

Het kabinet presenteert tijdens Prinsjesdag de begroting voor het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap …

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *