Zie onderwijs als een saladebar

Bij het woord ‘toekomstvoorspelling’ denken sommigen al snel aan de horoscoop in Privé of aan een dame die tarotkaarten deelt. Maar het voorspellen van trends heeft niks te maken met wichelroedes en glazen bollen. Het is een serieus vakgebied. Cécile Cremer, spreker op The Next Student, is daarvan het levende bewijs. Zij studeerde in 2014 als eerste in Europa af met een erkend diploma trend research and creative concept design.

Nadat ze was afgestudeerd startte Cécile haar eigen bedrijf: Wandering The Future. En het gaat haar voor de wind. Ze werkt in Nederland en meer nog in landen en plaatsen als Duitsland, Dubai en Singapore. Logisch, want bedrijven die op het punt staan stevig te investeren, willen weten of hun business kans van slagen heeft.

Achterdochtig

Volgens Cécile denken veel bestuurders en marketeers in het onderwijs dat ze kunnen denken als jongeren. ‘Onderwijsinstellingen lijken vaak te denken: als we maar adverteren op Facebook, dan bereiken we onze doelgroep wel. Dat is niet zo. Sowieso zijn jongeren een stuk achterdochtiger geworden, zeker als je gaat om advertising. Ze hebben veel meer vertrouwen in leeftijdgenoten of vrienden van vrienden die vertellen wat ze van een opleiding vinden. Informatie via deze peer-to-peer contacten vinden ze veel betrouwbaarder dan de hallelujaverhalen op de site van de opleiding.’

Keurslijven

Wat opleidingen zich volgens Cécile onvoldoende realiseren, is dat studenten heel veel keuze hebben en breed geïnteresseerd zijn. ‘Het aanbod aan studies is enorm en veel studenten willen vrijheid in de samenstelling van hun vakken. De opleidingen staan dat echter amper toe. Ze denken niet klantgericht maar bieden dichtgetimmerde pakketten aan. Keurslijven. Dat sluit helemaal niet aan bij de toename aan cross-sectorale innovaties – een opvallende trend in de industrie. Als mengvormen en kruisbestuivingen in de beroepspraktijk steeds meer terrein winnen, waarom dan niet in het onderwijs? Dat onderwijs sluit helemaal niet aan op de beroepspraktijk.’

Betuttelend

Het Nederlandse onderwijs neigt naar betutteling, vindt Cécile. ‘We weten uit onderzoek dat niet elke student tijdens kantooruren even productief is. Toch moeten studenten tussen negen en vijf in de schoolbanken zitten. Waarom? Waar gaat het nou om: dat ze aanwezig zijn, of dat ze kennis vergaren? Het laatste, toch? In het bedrijfsleven en bij de overheid is gedeeltelijk thuis werken en een bepaalde mate van vrijheid om je werktijden te bepalen helemaal ingeburgerd. Waarom dan niet in het onderwijs? Studenten zijn de klanten, toch? Waarom moeten de klanten zich voegen naar de dienstverlener? Het zou andersom moeten zijn, toch? Bij sommige opleidingen krijg je zelfs aftrek als je aanwezigheid niet hoog genoeg is. Dat maakt studenten tegendraads.’

De uit Limburg afkomstige en in Amsterdam gevestigde trendonderzoeker betwijfelt sterk of opleidingsinstituten een correct beeld hebben van hun studenten. ‘Ik heb niet het gevoel dat onderwijsinstellingen goed naar studenten luisteren, en naar wat ze willen. Omdat studenten nog jong zijn, soms chaotisch overkomen en af en toe verzuimen, wil niet zeggen dat het slechte studenten zijn. Waarschijnlijk beschikken ze over fantastische skills voor de wereld van morgen – hún wereld! Maar docenten hebben daar onvoldoende oog en waardering voor.’

Ambassadeurs

Misschien moet de communicatie eerlijker, oppert Cécile. ‘Tijdens open dagen schuiven onderwijsinstellingen altijd hun beste en meest enthousiaste studenten naar voren. Waarom presenteren ze ook een student die twijfelt of die zelfs besloten heeft te stoppen? Die kan waarschijnlijk heel goed aangeven wat hem is tegengevallen. Op die manier haal je achterdocht weg en bereik je dat studenten die zich inschrijven beter weten waar ze aan beginnen en meer kans maken om de studie met succes af te ronden. Dan maar minder studenten, maar wel allemaal studenten die op hun plek zitten, supertevreden zijn én: echte ambassadeurs zijn van hun studie. En pas je aanbod aan. Zie en presenteer het als een saladebar. Als je mag kiezen wat je wilt, wordt iedereen op zijn wenken bediend en zijn we allemaal tevreden.’