Wat schaars is wordt duur

Waarom een beroep slachtoffer van schaarse dreigt te worden. Maak het werken in de zorg op alle vlakken alstublieft weer aantrekkelijker. De laatste jaren is er met regelmaat aan de toeslagen geknabbeld, blijf van de onregelmatigheidstoeslagen af. Zorg dat een HBO/MBO verpleegkundige echt niet minder dan een andere HBO/MBO opgeleide in commercieel gebied verdient. Zorg weer voor voldoende en zorgvuldig geschoold personeel, betere teamondersteuning, juiste materialen, goede randvoorwaarden, werkzame structuur, menselijke benadering, tijd, etcetera. Dat er ruimte blijft voor voldoende bij en na- scholingsmogelijkheden en deskundigheidsbevordering voorhanden blijft.

Toon Walravens, Ambassadeur GroeiRijk Bij GGzE en Kliniek De Woenselse Poort, mede initiatiefnemer van Stichting Herstel en Terugkeer, voormalig lid van het schakelteam Personen met verward gedrag, Hoofdopleider SRH RINOGroep Utrecht, Adviseur bij het Centrum voor Justitiepastoraat en auteur van het boek Toon W. is hersteld.

Politiek

Bewaak als politiek dat er met hulpverlenende organisatie goede afspraken met zorgkantoren, zorgverzekeraars, gemeenten en andere financiers gemaakt kunnen worden. Dit is ook meteen een dringende oproep voor de politiek om de dominantie van sommige belangrijke financiën verstrekkende organisatie te beteugelen. Allemaal overstijgende krachten waar medewerkers en uiteindelijk cliënten & naasten bloot aan staan.

Betrokkenheid, passie en gedrevenheid

Medewerkers in de zorg halen vanuit betrokkenheid, passie en gedrevenheid soms krachten in zichzelf naar boven die niemand begrijpt! En allemaal om die ene, die andere te ondersteunen bij situaties die het leven op dat moment zwaar maken. Maar we beseffen meer en meer dat ze dit op deze wijze niet eeuwig vol kunnen houden. Zie de hoge uitvalpercentages. Bezuinigingen lijken ten koste te gaan van het personeel en dit leidt uiteindelijk weer tot verlies van kwaliteit en schralere zorg voor de mensen die zorg nodig hebben. We hebben het dus niet alleen over méér personeel “maar” ook vooral over betere zorg.

Transities in de zorg

Een paar jaar geleden werden er de nodige transities in de zorg doorgevoerd omdat de zorg te duur geworden was. Trajecten moesten korter, ggz is te groot, kinderen en jeugd moest naar de gemeenten en onze verzorgingsstaat ging in een razend tempo ontmanteld worden. Meer de wijk in en aan de voordeur ondersteuning/begeleiding of behandeling bieden. Ambulanter werken was een feit. Het roer moest radicaal om en een nieuw tijdperk brak aan. Er stonden dingen te gebeuren en organisaties moesten een kant kiezen. Dit wil zeggen: organisaties zijn trouwe volgers als het om geld gaat, dus volgden zij met allen de financieringsstromingen. Terugkijkend lijkt het of dat organisaties er niet aan konden ontkomen omdat anders het bestaansrecht van menig organisatie in zwaar weer dreigde te geraken. (Wat ook gebeurde bij hen die niet volgde). Om een boom te redden moeten we soms de wortels snijden. Maar pas op: niemand heeft er baat bij als de boom omvalt.

Geduld is de weg naar begrip

Als medewerkers klagen over wat er in de afgelopen jaren is gebeurd word dit subtiel de kop ingedrukt door politiek en zorgverzekeraars. Het gezegde door organisaties “geduld is de weg naar begrip” past niemand meer. Durf naar de toekomst te kijken en je zult merken dat de ingeslagen route werkt gaat ook niet meer op. We weten met allen wel dat we niet terug moeten blijven kijken, maar met een toekomstbeeld als nu is het voor veel medewerkers klaar. We weten inmiddels dat het anders moet, maar hoe dan! De zorgsector is in beweging, innovatief en met jou erbij gaan we graag dit grote avontuur aan. (Even een slogan in een wervingscampagne)

Grens bereikt

Al zit er nog zoveel goedheid in medewerkers, in hun werkhouding, integriteit, doorzetting gehalte en uithoudingsvermogen, individueel en met elkaar kunnen medewerkers de zware last maar tot een bepaalde hoogte dragen. Veel medewerkers geven te kennen dat de grens bereikt is.

Zorgwekkend perspectief

Hoe een land zijn zorgstelsel inricht daarmee kun je jezelf als politiek ook de spiegel voor houden. Hoe we met hulpbehoevenden en kwetsbare mensen in de zorg omgaan zegt veel over hoe een land bestuurd word, over ons en de samenleving. Er lijkt op dit moment een constante druk bij medewerkers te liggen om een ander perspectief in te nemen. Kun je dat nog? Wil je dat (nog)? Wat zien medewerkers ‘s-morgens in de eigen spiegel? Hoge werkdruk, personeelstekorten, geen continuïteit in het rooster, meer agressie, verantwoordelijkheid, etcetera. Dan is dat hoe je als mens en hulpverlener je werk waarneemt, een zorgwekkend perspectief. Medewerkers worden bijna genoodzaakt meer met zichzelf bezig te zijn en de veiligheid van collega’s dan met de mensen waar het om gaat en waarvoor zij dit werk gekozen hebben. Namelijk samenwerken met mensen. Ondertussen vertrouwen cliënten en familie zichzelf aan ons toe, in elk geval is dit onze verwachting.

Gedemotiveerd raken

Tja het grootste deel van Burn- out klachten lijkt dus wel degelijk voort te komen uit vakmanschap moeheid. Waar je voor opgeleid bent wil je ook voor de volledige 100% uitvoeren waardoor je jezelf soms te vaak wegcijfert als mens en de eigen grenzen opzoekt. Het is onze gezamenlijke taak om er voor te zorgen dat het personeel in de zorg niet nog meer onaanvaardbare herinneringen oplopen en verder gedemotiveerd raken.

Signaal afgeven

Waarom schrijf ik dit: Zoals Lebbis zei: Ik hou ervan om geprikkeld te worden. Lebbis heeft een geweldig vermogen om wakker te maken, uit te nodigen om anders te kijken, te prikken! Energiek, geniaal en spitsvondig. Doe maar gewoon en regel het. Dus… NO trash no more! Nee ik ben niet zo goed als Lebbis maar ik wil wel een signaal afgeven.

Verantwoordelijkheid nemen

Alles in de zorg heeft zijn prijs en met meer geld is het ook niet helemaal op te lossen. Organisaties moeten ervoor waken dat ze niet alleen maar de financieringsstromingen volgen “maar” vooral ook kritisch blijven! (Gelukkig gebeurt dit ook mondjesmaat). Organisaties moeten zich weer mogen richten op waar ze goed in zijn. En de politiek en zorgverzekeraars moeten daar een zichtbare verantwoordelijke rol in nemen. Niet zo af en toe financiële hapklare brokjes uitwerpen waarop organisaties maar al te graag happen. Dat geeft hooguit een tijdelijk goed en tevreden gevoel. De vis ziet namelijk ook alleen het aas en niet de haak met alle gevolgen. Dus blijf focussen op waar het om gaat.

Werken op basis van vertrouwen

Zonder gezonde medewerkers en organisaties kunnen we ook niet waarmaken wat we in mooie stukken op al de websites verkondigd zien. Bij ons staat de cliënt/patiënt en familie centraal, wij werken op basis van vertrouwen!!

Meer weten?

• Op de opleiding coördinator eenzaamheid en sociaal isolement leert u hoe u de sociale cohesie bevordert en eenzaamheid en sociaal isolement waar mogelijk voorkomt en waar nodig doorbreekt.
• Op de opleiding procesregisseur personen met verward gedrag leert u hoe u de opvang en hulpverlening voor personen met verward gedrag organiseert in uw gemeente.
• Op de opleiding coördinator armoedebestrijding leert u hoe u armoede doorbreekt en sociale uitsluiting voorkomt.
• Op de opleiding regisseur huiselijk geweld en kindermishandeling leert u hoe u samen met uw partners komt tot een geïntegreerde aanpak van huiselijk geweld en kindermishandeling in uw gemeente.
• Op de cursus Omgang met complexe scheidingen leert u hoe u ernstige gevolgen voorkomt voor de gezinsleden waaronder kinderen als gevolg van echtscheidingen.
• Op de cursus Inzicht in de Jeugdbescherming & Jeugdreclassering leert u hoe u de opvang en hulpverlening organiseert voor jeugdigen in uw gemeente.